ΦΡΟΝΤΙΖΕΙ ΤΟ ΔΕΡΜΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΑΠΟ ΛΟΙΜΩΞΕΙΣ Ιστορικά στοιχεία Ο ευκάλυπτος κατάγεται από τη μακρινή Αυστραλία και το 18ο αιώνα, η καλλιέργειά του διαδόθηκε στην Ευρώπη. Στην Ελλάδα βρίσκουμε το είδος Ευκάλυπτος ο σφαιρικός (Eucalyptus globulus) που φτάνει σε ύψος τα 80 μέτρα και εισήχθη στη χώρα, από τον βοτανολόγο και λόγιο Θεόδωρο Ορφανίδη το 1862. Οι Αβορίγινες της Αυστραλίας, που γνώριζαν ανέκαθεν τον ευκάλυπτο, μασούσαν τις ρίζες του για να ανακουφίζουν τη δίψα τους, καθώς αυτές έχουν την ιδιότητα να κατακρατούν τεράστια ποσότητα νερού. Επίσης, συνήθιζαν να βράζουν τα φύλλα και να πίνουν το αφέψημα από ευκάλυπτο, για να κατεβάζουν τον πυρετό. Ακόμη, έτρωγαν μια στερεά ουσία που εξάγεται από τον κορμό και τα φύλλα του δένδρου. Η εισαγωγή του στην Ευρώπη Αργότερα, μετανάστες από τη Γαλλία που παρουσίασαν μια ασθένεια με πολύ υψηλό πυρετό θεραπεύτηκαν πίνοντας τσάι από ευκάλυπτο. Το γεγονός αυτό εδραίωσε τη φήμη του ευκαλύπτου ως εξαιρετικού αντιπυρετικού. Κατά το 1860, τα φύλλα και το έλαιο του ευκαλύπτου χρησιμοποιούνταν στην περιοχή της Μεσογείου για τη θεραπεία της ελονοσίας που μάστιζε την περιοχή από τους αρχαίους ακόμη χρόνους. Ιδιότητες Είναι γνωστό βότανο για τις αντιπυρετικές του ιδιότητες και για τη συμβολή του στην αντιμετώπιση λοιμόξεων του λαιμού. Ανακουφίζει από προβλήματα ποοκεφάλων, βήχα, γρίπης, κρυολογήματος, βλέννας και βρογχίτιδας. Επιπλέον, θεωρείται αποτελεσματικό για τη θεραπεία των σπυριών, του έρπητα και των ψειρών στο κεφάλι. Τα φύλλα πολλών ειδών περιέχουν ένα έλαιο γνωστό και ως ευκαλυπτέλαιο που χρησιμοποιείται στη φαρμακευτική, σε διάφορα σπρέι κατά της ρινικής καταρροής. Από τον κορμό κάποιων άλλων ειδών λαμβάνεται η ρητίνη, χρήσιμη στη βυρσοδεψία και στη φαρμακευτική. Στην Αυστραλία χρησιμοποιείται σαν καύσιμο. Η εσωτερική λήψη ευκαλύπτου δεν πρέπει να ξεπερνά τις 2-3 εβδομάδες, διότι μπορεί να προκαλέσει ερεθισμούς στα νεφρά. Η χρήση του δεν συστήνεται στους υπερτασικούς, γιατί ανεβάζει την πίεση, ενώ απαγορεύεται σε εγκύους, θηλάζουσες και παιδιά. Το ευκαλυπτέλαιο, όπως και όλα τα αιθέρια έλαια, πριν την εφαρμογή τους πρέπει να διαλύονται σε 1 κουταλιά ελαίου βάσης (π.χ. αμυγδαλέλαιο, βαλσαμέλαιο) ή σε 1 κουταλιά αλκοόλης (π.χ. οινόπνευμα, τσίπουρο). ΒΑΣΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΕΣ ΑΦΕΨΗΜΑ: Τοποθετούμε το θεραπευτικό μέρος του φυτού (ρίζες, φλούδες , κοτσάνια, σπόροι) σε νερό και το αφήνουμε να βράσει σε σιγανή φωτιά. Έπειτα, στραγγίζουμε ανάλογα με το φυτό. Εκχύλισμα: Γίνεται όταν βράσουμε το υγρό που περιέχει τα φυτά τόσο πολύ ώστε να εξατμιστεί ένα μέρος του. ΨΥΧΡΟ ΕΜΒΡΕΓΜΑ: Ρίχνουμε το φυτό μέσα σε κρύο νερό για αρκετό χρόνο, ώστε να διαλυθούν τα συστατικά του. Στραγγίζουμε το ζουμί και το χρησιμοποιούμε. ΘΕΡΜΟ ΕΜΒΡΕΓΜΑ: Είναι ακριβώς το ίδιο με το ψυχρό με τη μοναδική διαφορά πως γίνεται σε χλιαρό νερό. Βάμμα: Παίρνουμε το φυτό και το ρίχνουμε σε οινόπνευμα, όπου παραμένει αρκετό χρόνο. Το υγρό που προκύπτει ονομάζεται βάμμα (αποκλειστικά για εξωτερική χρήση). ΕΓΧΥΜΑ: Πρόκειται για την καταλληλότερη μέθοδο για να αντλήσουμε τις φαρμακευτικές ιδιότητες των ευαίσθητων μερών των φυτών, των λουλουδιών και των φύλλων τους. Γίνεται ρίχνοντας βραστό νερό, αφού το κατεβάσουμε από τη φωτιά. Σουρώνουμε το θεραπευτικό μέρος του φυτού για 10-20 λεπτά και το χρησιμοποιούμε. ΣΙΡΟΠΙ: Τα σιρόπια συνδυάζουν την κατευναστική επίδραση του μελιού με τις φαρμακευτικές ιδιότητες των εγχυμάτων ή αφεψημάτων, καταλήγοντας σε επιπρόσθετα οφέλη ιδίως για την αντιμετώπιση του πονόλαιμου και του κρυολογήματος. Ανακατέψτε 500ml εγχύματος ή αφεψήματος με 500γρ μέλι. Αφού κρυώσει βάλτε σε σκούρο μπουκάλι και κλείστε το με φελλό ( επειδή γίνονται ζυμώσεις στα σιρόπια και στα μπουκάλια με βιδωτό πώμα μπορεί να εκραγούν. Ο φελλός είναι σημαντικός)
